ბრექსიტი – საპარლამენტო სუვერენიტეტით მოტივირებული უთანხმოება

ანოტაცია

ევროკავშირის  მართლმსაჯულების სასამართლო  (შემდგომში „მართლმსაჯულების სა- სამართლო“) მეტად  განსხვავდება  იმისგან, როგორადაც ევროპელ „დამფუძნებელ მამებს“  წარმო- ედგინათ იგი.  1952 წლიდან, ანუ მისი  დაარსებიდან,  მართლმსაჯულების სასამართლომ მოახერხა ევროპის კონსტიტუციურ  მოწყობაში  ცენტრალური ადგილი  დაეკავებინა,  შეასრულა რა  გადამწყვეტი მნიშვნელობის როლი  თანამეგობრობის ინტეგრაციისა და კონსტიტუციონალიზაციის პროცესში. სამართლებრივ ნორმათა განმარტების სხვადასხვა მეთოდისა და თვითგაძლიერებაზე ორიენტირებული  მოცულობითი პრეცედენტული სამართლის  დახმარებით,  მართლმსაჯულების სასამართლო, ევროპული ინსტიტუციური მოდელის ფარგლებში, გადაიქცა სხვათა თანასწორ  და  დამოუკიდებელ ინსტიტუციად.  თანამედროვე  მეცნიერებაში  ევროკავშირის  მართლმსაჯულების სასამართლოს  გა- ნვითარებული პრაქტიკა ფართოდ განიხილება, როგორც წარმატების  მაგალითი, თუმცა, მასთან და- კავშირებით ასევე არსებობს მთელი  რიგი ნაკლოვანებები და ხარვეზები. 2016 წლის  23 ივნისს, ბრი- ტანელების 52%-მა,  შეზღუდული საპარლამენტო სუვერენიტეტის სახელით, ხმა  მისცა ევროკავშირის დატოვებას, რათა „დაებრუნებინათ კონტროლი“ მართლმსაჯულების სასამართლოსგან. ამ მხრივ, წი- ნამდებარე ნაშრომი ამტკიცებს, რომ  ბრექსიტის ფენომენის მოკვლევა საჭიროა მართლმსაჯულების სასამართლოს მიერ  განხორციელებული „კონსტიტუციონალიზაციის“ ფონზე  წარმოქმნილი წინააღ- მდეგობის კონტექსტში. კერძოდ, ნაშრომში განხილულია ევროკავშირის მართლმსაჯულების სასამა- რთლოს, როგორც „განხეთქილების“ ფაქტორის, გავლენა ბრექსიტზე.