ევროკავשირი და ადამიანის უფლებები
ანოტაცია
ეს ნაშრომი საფუძვლიანად განიხილავს ადამიანის უფლებათა დაცვის ევოლუციას ევროკავშირში (EU) და ასახავს მის პროგრესს უპირატესად ეკონომიკურად ორიენტირებული ორგანიზაციიდან, რომელიც ახლა აქტიურად იცავს და აღიარებს ადამიანის ფუნდამენტურ უფლებებს. თავდაპირველად, ევროკავშირის დამფუძნებელი ხელშეკრულებები, როგორიცაა რომის ხელშეკრულება, ფოკუსირებული იყო თითქმის ექსკლუზიურად ეკონომიკურ ინტეგრაციაზე, მიზანმიმართულად გამოტოვებული ნებისმიერი აშკარა დებულება, რომელიც დაკავშირებულია ადამიანის უფლებათა დაცვასთან. დროთა განმავლობაში, როდესაც ევროკავშირის კომპეტენციები გაფართოვდა, განსაკუთრებით მმართველობის, სამართლისა და პოლიტიკური ავტორიტეტის სფეროებში, ადამიანის უფლებების დაცვის არარსებობა აქტუალურ საკითხად იქცა. ყოვლისმომცველი დაცვის საჭიროებამ გამოიწვია ადამიანის უფლებებისადმი ყურადღების გამახვილება ევროკავშირის სამართლებრივ ჩარჩოში, რაც დასრულდა
2000 წელს ფუნდამენტური უფლებათა ქარტიის შექმნით. ქარტია, რომელსაც შემდგომში სრული იურიდიული ძალა მიეცა ლისაბონის ხელშეკრულებით 2009 წელს, ახლა თანაბარია. ევროკავშირის დამფუძნებელი ხელშეკრულებების სამართლებრივი სტატუსი, რაც მნიშვნელოვანი შემობრუნების მომენტია კავშირის სამართლებრივ ლანდშაფტში. ნაშრომი ასევე იკვლევს ევროპული სასამართლოს არსებით როლს, რომელიც ასრულებს ადამიანის უფლებათა ინტერპრეტაციას, განმტკიცებას და დაცვას მისი საეტაპო გადაწყვეტილებების მეშვეობით. ეს გადაწყვეტილებები განსაკუთრებით მოიცავს ადამიანის უფლებათა ევროპული კონვენციის პრინციპებს და წევრი სახელმწიფოების საერთო კონსტიტუციურ ტრადიციებს.
გარდა ამისა, ნაშრომი განიხილავს ევროკავშირის დაგეგმილ შეერთებას ადამიანის უფლებათა ევროპულ კონვენციაში. ეს მოსალოდნელი ნაბიჯი დააკისრებს ევროკავშირს პასუხისმგებლობას ადამიანის უფლებების პოტენციურ დარღვევებზე და მის ინსტიტუტებს ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს ზედამხედველობას დაექვემდებარება. ეს პროცესი ასახავს ევროკავშირის გაღრმავებულ ვალდებულებას თავისი კანონების ადამიანის უფლებათა უფრო ფართო ევროპულ სტანდარტებთან შესაბამისობაში მოყვანასთან დაკავშირებით. საბოლოო ჯამში, ნაშრომი ასკვნის, რომ ევროკავშირის მზარდი აქცენტი ადამიანის უფლებებზე აძლიერებს მის საერთო სამართლებრივ ჩარჩოს, აძლიერებს მის ლეგიტიმურობას და აუმჯობესებს მის პოზიციას როგორც ევროპულ, ისე გლობალურ სცენაზე.
